Voor alle duidelijkheid: mijn konijntjes leven nog. Ik heb blijkbaar contact gemaakt met een overleden konijntje van Opvang De Konijnen-Burcht. Daar kan je ook de hele voorgeschiedenis van dit arme wezentje lezen. Maar laat mij beginnen met het begin.
Op 17 december wordt er bij hen een stumpertje van een konijntje binnengebracht, ze noemen haar Elif. Het beestje zat vol vlooien en mijten en was verschrikkelijk mager. Dat kwam door haken op de kiezen, dan hebben konijnen zoveel pijn dat ze niet meer kunnen eten. Daar wordt ze dadelijk aan geopereerd. Net 10 dagen later bevalt het arme meisje van 4 jongen! Op de koop toe was ze dus ook nog eens zwanger! 2 kleintjes hebben het helaas niet gehaald, ondanks dat ze een goede moeder was. Daarmee houdt de ellende helaas niet op. Op 2 januari komt haar baarmoederwand los van de buikwand en ze moet dringend geopereerd worden. Ook met haar eierstokken is van alles mis dus ze wordt meteen gesteriliseerd. Na de operatie is ze een half uurtje wakker geweest en is dan in een diepe coma gezakt.
De meisjes van De Konijnen-Burcht vroegen iedereen om kaarsjes te branden en dat heb ik ook gedaan, maar ik wilde meer doen. Daarom heb ik iets gedaan waar ik totaal niet voor bevoegd ben maar het was zeker het proberen waard. Ik heb geprobeerd Reiki op afstand te geven, hoewel ik niet ingewijd ben en al zeker niet tot de tweede graad. Ik voelde me achteraf ook vrij duizelig en licht in het hoofd.
Ik heb me diep geconcentreerd en geprobeerd alle helende energie te sturen die ik in me had. Ook probeerde ik constant positieve beelden te sturen, daarom verontrustte mij het beeld dat ik constant zag!
Ik zag Elif met de rug naar me toe zitten, ze keek nog een laatste keer om, haar hoofdje naar rechts draaiend en huppelde dan weg. Ik probeerde telkens dit beeld weg te bannen omdat ik niet wilde dat Elif zou opgeven. En het gekke is: ik weet dat het fysiek onmogelijk is dat konijnen glimlachen maar toch leek ze dat te doen, ze zag er zo gelukzalig uit, een ander woord kan ik er niet opplakken.
Maar wat ik toen nog niet wist… Elif was die morgen al overleden :(, heel rustig en vredig in haar slaap. En dat probeerde zij me dus te vertellen, ik vind het zo lief dat ze nog afscheid is komen nemen. Zo heb ik het ook tegen de meisjes van De Konijnen-Burcht verteld en ik hoop dat ze hier een beetje troost in vinden.
Maar je wilt niet weten hoe ik over de vorige eigenaars denk… Hoe kan je het in hemelsnaam zo ver laten komen! Dat verdient toch niemand!
Het ga je goed lieve Elif, de meisjes van De Konijnen-Burcht zeiden dat je heel bijzonder was en daar twijfel ik geen seconde aan. Wat jij in je leventje hebt moeten meemaken is zo onrechtvaardig. En toch had je nog steeds een blindelings vertrouwen in mensen en was je bovendien ook nog een goede moeder. Geen mens zou het je nadoen! Wat een kracht en moed! En gelukkig heb je op het einde van je leven mogen weten wat echte dierenliefde is. Hopelijk halen je 2 andere baby’s het wel.
Rust zacht Elif en speel maar fijn op de regenboogbrug samen met je 2 kleintjes.
Dank je dat je via mij nog afscheid hebt genomen.
We zullen je nooit vergeten…
Dit was Elif op de dag dat ze binnenkwam in de opvang, zo een mooi meisje.
Edit: zoals je op hun weblog kan lezen, hebben de andere 2 kleintjes het helaas ook niet gehaald. Nu is ze tenminste weer herenigd met haar kroost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten