Gelukkig leefde ze in deze droom wel nog. Maar toch was het een beetje luguber. De verklaring van de droom is niet ver te zoeken. Mijn moeder heeft nog altijd geen grafsteen terwijl hij al 2 weken klaar is! Nog maar eens gebeld naar de begrafenisondernemer en ik kreeg weer de belofte dat het voor Allerheiligen in orde zou komen. Dat hoop ik dan maar!
Anyway, de droom. We waren aangekomen in een parkeergarage en onder die parkeergarage was een grote loods met allemaal planten en bloemen. Daar wilde mijn moeder graag naar toe.
Om beneden te raken moesten we wel allemaal rare hindernissen nemen. Een oversteekplaats met allemaal rolletjes. En om op de roltrap te raken, moesten we onder een laag plafond door en ik bleef haken met mijn haar. Ma durfde aanvankelijk niet over die hindernissen, maar met steun van mij is het toch gelukt.
In die loods rook het geweldig goed en was er de ene bloemenpracht na de andere. Plots zegt ma: "zorg wel dat ik roze of paarse chrysanten op mijn graf heb". Luguber, samen met een levende ma, bloemen uitzoeken voor haar graf. Geen chrysanten te bespeuren en welke bloemen ik ook aanduidde, ze wilde er niets van weten.
Op een bepaald moment zegt ze: "kom, we gaan eens in die rij kijken, misschien vinden we daar wel iets." En ineens waren we op het kerkhof en gingen we langs de graven.
Ik werd zwetend en hijgend wakker om 5u30 en heb de slaap niet meer kunnen vatten.
