Deze speelde zich af na Allerheiligen, en gelukkig was de grafsteen op tijd geplaatst. Op het nippertje, maar soit.
In de droom kwam ik met de auto aan op de parking tegenover het kerkhof en mijn ma te voet. Geen idee waarom ik haar niet ben gaan halen. Ze was uitgeput en hijgde.
Toen wandelden we samen op het gemak op het kerkhof en haar graf stond vol bloemen. Ze zei: "oh, ze zijn mij toch niet vergeten". Ik antwoordde: "nee ma, we zullen u nooit vergeten".
En plots was ze weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten